Μέρη για επεξεργασία ακριβείας

Όπως το DNA, το NA αποτελείται από νουκλεοτιδούς ως τα βασικά κτενικά στοιχεία της γενετικής ύλης. Οι νουκλεοτιδοί περιέχουν ένα ζάχαρο μόριο, φωσφορυλογρούπη και μία από τέσσερις θειοειδείς βάσεις: αδενίνη (A), κυτοσίνη (C), γουανίνη (G) και ουρανίλη (U). Αν και το RNA μοιάζει με το DNA, είναι ακόμη και διαφορετικό στη δομή και τη λειτουργία του. Το RNA διαφέρει σημαντικά στο μήκος και τις ακολουθίες βάσεων, ανάλογα με το γονίδιο που μεταγράφει, καθώς και με τον ρόλο του μέσα στην κύτταρο. Σε επιστημονικές μελέτες, η μέγεθος ενός στελεχούς RNA μπορεί να διαφέρει σημαντικά, καθώς αυτό επηρεάζει το πώς συντίθενται και χρησιμοποιούνται.

Μεταξύ των τεσσάρων ειδών νουκλεοτιδών, ένα είδος συνεισφέρει άμεσα το αδενίνιο (A) στο μόριο του RNA, το οποίο είναι εξαιρετικά κρίσιμο για την περαιτέρω εξέλιξη ή ύψωση των μορίων του RNA. Κατά την επεξεργασία του RNA, το μεγαλύτερο μέρος των στελεχών του RNA τροποποιείται στο άκρο 3′ τους με μια αλυσίδα νουκλεοτιδών αδενίνης. Αυτή η αλυσίδα αδενίνης ονομάζεται πολυ-A ουρά. Η μήκος αυτής της ουράς είναι πολύ μεταβλητός και θα εξαρτάται από το είδος του RNA, το είδος της κύτταρου και το συγκεκριμένο βιολογικό πλαίσιο. Η πολυ-A ουρά έχει διάφορες λειτουργίες, περιλαμβανομένης της προστασίας του RNA από κατάλυση και της επιτάχυνσης της εξαγωγής του από τον πυρήνα στον κυτοπλάσμα, καθώς και της βοήθειας στη μετάφραση από τους ριβοσώματα.

Τέτοιες διαφορές στη μήκος του πολυ-Α ουράς επιτρέπουν στους επιστήμονες να κατανοούν καλύτερα πτυχές της σταθερότητας, λειτουργικότητας και ρύθμισης του RNA. Διαφορές σε αυτό το θέμα θα αποκαλύπτουν πώς ορισμένα RNA μπορεί να συμπεριφέρονται υπό διαφορετικές συνθήκες ή σε διάφορα κυτταρικά περιβάλλοντα. Αυτοί οι μηχανισμοί γνώσης μπορούν επίσης να επιτρέψουν στους ερευνητές να κατανοούν καλύτερα πώς η συνεισφορά των RNA στην έκφραση των γενών και τα πολύ μεγαλύτερα συνολικά ρυθμιστικά δίκτυα σε ένα κύτταρο λαμβάνουν χώρα.

Το ριβονουκλεϊκό οξύ στην ουσία αναφέρεται στο RNA, μια βασική μοριακή δομή στη βιολογία, το οποίο επιπλέον καταχωρείται σε μικρότερες υποενότητες που ονομάζονται νουκλεοτίδες. Οι νουκλεοτίδες είναι τα κτιστικά στοιχεία του RNA και αποτελούνται από τρία στοιχεία: μια ζάχαρη (ριβόση), ένα φωσφορικό ομάδιο και ένα από τέσσερα νιτρογενικά βάσεις—αδενίνη (A), κυτοσίνη (C), γουανίνη (G) ή ουρασίλη (U). Παρόμοια με το DNA, το RNA περιέχει γενετική πληροφορία, αλλά διαφέρει στη δομική και λειτουργική του φύση. Το γεγονός ότι είναι μονοστρωντό αντί της διπλής ελικοειδούς δομής του DNA το καθιστά πολύ πιο ευέλικτο και επιτρέπει διαφορετικές μορφές βάσει μιας συγκεκριμένης ακολουθίας. Αυτές οι δομικές πτυχές, συνδυασμένες με την ευελιξία του, επιτρέπουν στο RNA να εκπληρώνει μια εκπληκτικά ευρεία ποικιλία ρόλων στην κύτταρο.

Το μήκος και η ακολουθία των βάσεων στα RNA μόρια είναι ιδιαίτερα μεταβλητά βάσει του τύπου τους. Κάθε πορευτικό RNA, μεταφορικό RNA ή ριβοσωμικό RNA είναι μοναδικό ως προς το μέγεθος και τη λειτουργία του. Ένας σημαντικός παράγοντας στη σύνθεση και τις εφαρμογές του RNA είναι το μήκος των νήματων. Τα μικρά RNA, όπως τα microRNA, που είναι σύντομα RNA μόρια, ελέγχουν συχνά την έκφραση γονιδίων, ενώ τα μεγάλα RNA μόρια, όπως τα mRNA, φέρουν λεπτομερείς διαδικασίες για τη σύνθεση πρωτεΐνων. Αυτές οι διαφορετικές μορφές επιτρέπουν στο RNA να προσαρμόζεται σε διάφορες βιολογικές εργασίες - από την προγραμματισμένη παραγωγή πρωτεΐνων ως τον ρόλο τους ως ρυθμιστές σε κυτταρικές διαδρομές.

Ένας ειδικά κρίσιμος νουκλεοτίδης στο RNA είναι ο αδενίνη, που συχνά συντομεύεται σε "A". Ο αδενίνης είναι ένας ουσιώδης συστατικός στη σύνθεση του RNA και στην επεξεργασία του RNA. Σε μερικές από αυτές τις διαδικασίες επεξεργασίας του RNA - μια ακολουθία τροποποιήσεων που συμβαίνουν μετά την αρχική μεταγραφή του RNA από το DNA - μια γραμμή νουκλεοτιδίων αδενίνης μπορεί να προστεθεί στο 3′ άκρο μερικών μορίων RNA. Αυτό ονομάζεται πολυ-A ουρά, που είναι μία από τις πιο χαρακτηριστικές ιδιότητες που βρίσκονται σε περισσότερα mRNA από ευκαρυωτικά κύτταρα. Η πολυ-A ουρά έχει πολλούς ρόλους: αυξάνει τη σταθερότητα του RNA επειδή το προστατεύει από ζυμωδή κατάρρευση, βοηθά στην εξαγωγή του έξω από τον πυρήνα στο κυτοπλάσμα και προωθεί υψηλή αποδοτικότητα κατά τη μετάφραση κατά τη σύνθεση πρωτεΐνων.