pezas de mecanizado de precisión

Como o ADN, a NA consta de nucleótidos como os bloques básicos do material xénico. Os nucleótidos contén unha molécula de azúcar, un grupo fosfato e unha das catro bases nitrogenadas: adenina (A), citosina (C), guanina (G) e uracilo (U). Aínda que o ARN comparte semellanzas co ADN, aínda así é distinto na súa estrutura e función. O ARN varía moito en lonxitude e secuencias de bases dependendo do xene que estea transcribindo, así como do seu papel dentro da célula. En estudios científicos, o tamaño dunha cadea de ARN pode variar significativamente, xa que isto inflúe en como son sintetizados e utilizados.

Entre os catro tipos de nucleótidos, un deles contribúe directamente con adenina (A) á molécula de ARN, o que é extremadamente crucial para a posterior elaboración ou maduración das moléculas de ARN. Durante o procesamento do ARN, a maioría das cadeas de ARN son modificadas no seu extremo 3′ con unha cadea de nucleótidos de adenina. Esta cadea de adeninas coñécese como cola poli-A. A lonxitude desta cola varía moito e dependerá do tipo de ARN, do tipo de célula e do contexto biolóxico específico. A cola poli-A ten varias funcións, que inclúen a protección do ARN da degradación, facilitar a súa exportación do núcleo ao citoplasma e axudar na tradución por ribossomas.

Diferenzas así no comprimento da cola poli-A permiten aos científicos comprender mellor aspectos da estabilidade, funcionalidade e regulación do ARN. Diferenzas neste aspecto revelarían como certos ARNs poderían comportarse en diferentes condicións ou en ambientes celulares diversos. Estes mecanismos de coñecemento poden permitir aos investigadores entender mellor como o aporte dos ARNs á expresión génica e as redes regulatorias globais moito máis grandes nunha célula ocorren.

O ácido ribonucleico refírese basicamente ao ARN, unha estrutura molecular principal na bioloxía, que se descompón posteriormente en subunidades máis pequenas chamadas nucleótidos. Os nucleótidos son os bloques de construción do ARN e constan de tres compoñentes: unha molécula de azúcar (ribose), un grupo fosfato e unha das catro bases nitrogenadas—adenina (A), citosina (C), guanina (G) ou uracilo (U). Semellante ao ADN, o ARN contén información xenética pero difire en termos estruturais e funcionais. O ser de unha só cadea en lugar da dupla hélice do ADN fai que o ARN sexa moito máis flexible e permite diferentes formas en función dunha secuencia en particular. Estas características estruturais, xunto coa súa flexibilidade, permiten que o ARN poida cumprir unha ampla variedade de roles celulares.

A lonxitude e a secuencia de bases nos moléculas de ARN son altamente variables en función do seu tipo. Cada mensaxeiro ARN, ARN de transferencia ou ARN ribosómico é único en termos de tamaño e función. Un factor importante na síntese e aplicacións do ARN é a lonxitude das cadeas. Os microARNs, sendo moléculas curtas de ARN, regulan frecuentemente a expresión génica, mentres que as moléculas longas de ARN, como os ARNm, transportan instrucións detalladas para a síntese de proteínas. Estas variacións permiten ao ARN adaptarse a varias tarefas biolóxicas-desde programar para proteínas ata actuar como reguladores nas vías celulares.

Un nucleótido particularmente crucial no ARN é a adenina, que soe abreviarse como "A". A adenina é un constituyente integral tanto na síntese de ARN como no procesamento de ARN. En algúns dos procesos de procesamento de ARN - unha secuencia de modificacións que ocorren despois da transcripción inicial do ARN desde o ADN - pode añadírselle unha cadea de nucleótidos de adenina ao extremo 3′ de algúns moléculas de ARN. Isto coñécese como cauda poli-A, que é unha das características distintivas encontradas na maioría das mRNAs das células eucariotas. A cauda poli-A ten moitos papeis: aumenta a estabilidade do ARN porque evita a súa degradación enzimática, axuda na súa exportación fóra do núcleo ata o citoplasma e promove unha alta eficiencia na tradución durante a síntese de proteínas.