Części do precyzyjnej obróbki Polska

Podobnie jak DNA, NA składa się z nukleotydów jako podstawowych bloków budulcowych materiału genetycznego. Nukleotydy zawierają cząsteczkę cukru, grupę fosforanową i jedną z czterech zasad azotowych: adeninę (A), cytozynę (C), guaninę (G) i uracyl (U). Chociaż RNA ma podobieństwo do DNA, nadal różni się strukturą i funkcją. RNA znacznie różni się długością i sekwencjami zasad w zależności od genu, który transkrybuje, a także od swojej roli w komórce. W badaniach naukowych rozmiar nici RNA może się znacznie różnić, ponieważ wpływa to na sposób ich syntezy i wykorzystania. 

Spośród czterech rodzajów nukleotydów, jeden typ bezpośrednio dodaje adeninę (A) do cząsteczki RNA, co jest niezwykle istotne dla dalszego opracowania lub dojrzewania cząsteczek RNA. Podczas przetwarzania RNA większość nici RNA ulega modyfikacji na swoim końcu 3' łańcuchem nukleotydów adeninowych. Ten łańcuch adenin jest znany jako ogon poli-A. Długość tego ogona jest bardzo zmienna i będzie zależeć od rodzaju RNA, typu komórki i konkretnego kontekstu biologicznego. Ogon poli-A ma kilka funkcji, które obejmują ochronę RNA przed degradacją i ułatwianie jego eksportu z jądra do cytoplazmy, a także pomoc w translacji przez rybosomy. 

Takie różnice w długości ogona poli-A pozwalają naukowcom lepiej zrozumieć aspekty stabilności, funkcjonalności i regulacji RNA. Różnice w tym względzie ujawniłyby, jak pewne RNA mogłyby zachowywać się w różnych warunkach lub w różnych środowiskach komórkowych. Te mechanizmy wiedzy mogą dodatkowo umożliwić naukowcom lepsze zrozumienie, w jaki sposób wkład RNA w ekspresję genów i znacznie większe ogólne sieci regulacyjne w komórce mają miejsce. 

Kwas rybonukleinowy zasadniczo odnosi się do RNA, podstawowej struktury molekularnej w biologii, która jest dalej rozbijana na mniejsze podjednostki zwane nukleotydami. Nukleotydy są elementami składowymi RNA i składają się z trzech składników: cząsteczki cukru (rybozy), grupy fosforanowej i jednej z czterech zasad azotowych — adeniny (A), cytozyny (C), guaniny (G) lub uracylu (U). Podobnie jak DNA, RNA zawiera informacje genetyczne, ale różni się strukturalnie i funkcjonalnie. Będąc jednoniciowym, a nie podwójnym helisą DNA, RNA jest o wiele bardziej elastyczne i pozwala na różne kształty na podstawie określonej sekwencji. Te cechy strukturalne, wraz z jego elastycznością, umożliwiają RNA spełnianie zadziwiająco szerokiego wachlarza ról komórkowych. 

Długość i sekwencja zasad w cząsteczkach RNA są wysoce zmienne w zależności od ich typu. Każdy informacyjny RNA, transferowy RNA lub rybosomalny RNA jest unikalny pod względem rozmiaru i funkcji. Ważnym czynnikiem w syntezie i zastosowaniach RNA jest długość nici. MikroRNA, będące krótkimi cząsteczkami RNA, często regulują ekspresję genów, podczas gdy długie cząsteczki RNA, takie jak mRNA, niosą szczegółowe instrukcje dotyczące syntezy białek. Te zróżnicowania umożliwiają RNA dostosowanie się do różnych zadań biologicznych — od programowania białek po działanie jako regulatory w szlakach komórkowych.  

Jednym z szczególnie kluczowych nukleotydów w RNA jest adenina, często skracana do „A”. Adenina jest integralnym składnikiem zarówno syntezy RNA, jak i przetwarzania RNA. W niektórych procesach przetwarzania RNA — sekwencji modyfikacji, które zachodzą po początkowej transkrypcji RNA z DNA — nić nukleotydów adeninowych może być dołączona do końca 3' niektórych cząsteczek RNA. Jest to znane jako ogon poli-A, który jest jedną z cech charakterystycznych większości mRNA z komórek eukariotycznych. Ogon poli-A odgrywa wiele ról: stabilność RNA jest zwiększona, ponieważ zapobiega jego degradacji enzymatycznej, pomaga w jego eksporcie z jądra do cytoplazmy i promuje wysoką wydajność translacji podczas syntezy białka.