precizni obrađeni delovi

Kao i DNA, NA se sastoji od nukleotida kao osnovnih građevinih blokova genetskog materijala. Nukleotidi sadrže šećernu molekulu, fosfatnu grupu i jednu od četiri azotne baze: adenin (A), citozin (C), guanin (G) i uracil (U). Iako RNA dijeli sličnosti sa DNA-jem, ipak je još uvijek različit u svojoj strukturi i funkciji. RNA se mnogo razlikuje po dužini i nizu baza ovisno o genu koji transkribuje, kao i po svojoj ulozi unutar ćelije. U znanstvenim istraživanjima, veličina lanca RNA može znatno varirati, jer ovo utiče na način njihove sinteze i upotrebe.

Među četiri vrste nukleotida, jedan tip direktno doprinosi adeninu (A) u molekulu RNA, što je izuzetno važno za dalju razradu ili zrelost RNA molekula. Tijekom obrade RNA, veći deo lanaca RNA se modifikuje na svom 3′ kraju lanacem adeninskih nukleotida. Taj lanac adenina poznat je kao poli-A rep. Dužina ovog repa je vrlo promenljiva i zavisi od vrste RNA, vrste stanice i specifičnog biološkog konteksta. Poli-A rep ima nekoliko funkcija, uključujući zaštitu RNA od degeneracije i olakšavanje njegova izvoza iz jezgra u citoplazmu, kao i pomoć u prevodu preko ribozoma.

Takve razlike u dužini poli-A repova omogućavaju naučnicima da bolje razumeju aspekte stabilnosti, funkcionalnosti i regulacije RNA. Razlike u ovom pogledu bi mogle da otkriju kako određeni RNA-ovi mogu da se ponašaju u različitim uslovima ili u različitim celijaskim okruženjima. Ovi mehanizmi znanja mogu dalje da naučnicima omogupe da bolje razumeju kako RNZ-ovi doprinosi izražavanju gena i mnogo širem regulatornom mrežama u celiji.

Ribonukleinska kiselina se osnovno odnosi na RNA, jednu od osnovnih molekularnih struktura u biologiji, koja se dalje rasčlanjuje na manje podjedinice poznate kao nukleotidi. Nukleotidi su gradivni elementi RNA i sastoje se od tri komponente: šećerne molekule (riboze), fosfatne grupe i jedne od četiri azotne baze – adenin (A), citozin (C), guanin (G) ili uracil (U). Slično DNA, RNA sadrži genetske informacije, ali se razlikuje strukturno i funkcionalno. Bilo što je jednodisna umesto dvostruke helikse DNA, omogućava RNA mnogo veću fleksibilnost i dozvoljava različite oblike zasnovane na određenoj sekvenci. Ove strukturne karakteristike, uz njenu fleksibilnost, omogućavaju RNK da izvodi neverovatno širok spektar uloga u ćeliji.

Dužina i niz osnova u RNA molekulama su vrlo promenljive u zavisnosti od njihovog tipa. Svaka pošiljna RNA, transfer RNA ili ribozomalna RNA je jedinstvena po veličini i funkciji. Važan faktor u sintezi i primeni RNA-ja je dužina niti. MikroRNA, kao kratke RNA molekule, često regulišu izraz gene, dok su dugi RNA molekuli, kao što su mRNA-ji, nosioci detaljnih uputstava za sintezu proteina. Ove varijacije omogućavaju RNA-u da se prilagodi različitim biološkim zadacima - od programiranja za proteine do delovanja kao regulatora u celijaskim putevima.

Jedan posebno ključan nukleotid u RNA je adenin, često skraćen na "A". Adenin je neophodan sastojak u sintezi RNA i obradi RNA. U nekim procesima obrade RNA - nizu modifikacija koje se dešavaju nakon početne transkripcije RNA iz DNA - lanac adenin nukleotida može biti dodat na 3′ kraj nekih RNA molekula. To se naziva poli-A rep, što je jedna od karakteristika pronađena u većini mRNA-ova iz eukariotskih ćelija. Poli-A rep ima više uloga: povećava stabilnost RNA jer sprečava njenu enzimatsku degradaciju, pomaga u njegovom izvozu iz jezgra u citoplazmu, i promoviše visoku efikasnost pri prevođenju tijekom sinteze proteina.